Naast de verschillende geluiden die de chinchilla maakt kunnen we ook aan zijn lichaamstaal een hele boel afleiden.
Een bange of ongelukkige chinchilla trekt zich in elkaar gedoken in een hoekje terug. Raakt hij bij vechtpartijen met soortgenoten of vijanden betrokken, dan is het een groot voordeel dat zijn vacht zo gemakkelijk loslaat. In de vrije natuur geeft hem dat gelegenheid om aan de dodelijke greep van roofvogels te ontsnappen. Maar ook als u hem wilt vangen en niet op de juiste manier in uw greep neemt, blijft er alleen een bos haren in uw hand achter.
Een ongelukkige chinchilla zal sneller vermageren als hij zich eenzaam voelt en gaat beginnen vachtbijten.
Een vrolijk en nieuwsgierig huppelend chinchilla onderzoekt en snuffelt aan alles wat hij op zijn weg tegenkomt. Chinchilla’s zijn zeer levendig en bewegen zich voornamelijk door voortstuwing van de krachtige achterpoten. Alleen als ze zich langzamer bewegen worden ook de voorpoten gebruikt.
Bij het springen wordt de staart naar achteren uitgestrekt en fungeert als roer; zo kunnen ze in de lucht in evenwicht blijven.
De chinchilla ‘eet’ met zijn voorpootjes alsof het handjes zijn. Ze zitten rechtop op hun achterpoten, houden het voer met hun voorpootjes vast en eten.
Als een chinchilla een onbekend voorwerp tegenkomt onderzoekt hij onmiddellijk of het eetbaar is. Na een eerste proefbeet laat hij het vallen of eet hij het op.
Dit gedrag wijst altijd op een verhoogd aandacht. De chinchilla bespeurt gevaar of is gewoon nieuwsgierig en probeert door rechtop te staan dichterbij te komen.
Chinchilla’s hebben een speciale manier om zich te verdedigen. Als de chinchilla ruzie heeft met een soortgenoot of als ze zich in het nauw gedrongen voelt zal het vechten en zijn tanden gebruiken. Een boze chinchilla maakt krassende geluiden. Soms openen ze hun mond bij dit geluid en laten hun tanden zien. Vaak gaan ze op de achterpoten staan en besproeien de tegenstander met urine. Ze doen dit tegen soortgenoten, maar ook tegen mensen.
Chinchilla’s houden van springen en verkennen. Ze in een kleine kooi houden veroorzaakt conflicten tussen partners. Als een chinchilla de nodige beweging niet krijgt, worden ze zenuwachtig en voelen ze zich sneller bedreigd als je ze wilt vastpakken. Baby chinchilla’s durven wel eens onderling ruzie te maken. Moeder chinchilla gebruikt een boze gegrom of soms zelfs urine spuiten om de babies uit elkaar te halen.
Een bange chinchilla gaat wegrennen en zich verstoppen in een hoekje als hij het gevaar te dichtbij vindt. Als een chinchilla zich bedreigd voelt zal ze op zijn achterpoten staan en urine spuiten in de richting van het gevaar.